بیست و یک آبان ۹۶: زلزله ۷,۳ ریشتری، غرب استان کرمانشاه را لرزاند. یکی از اصلیترین قربانیان زلزله آبان ماه، «ثلاث باباجانی» بود، این شهر ۹۰ درصد خسارت دید و ۳۶ هزار نفر از ساکنانش آواره شدند. پای چادرها و کانکسها به خیابانهای شهر باز شد، تا جای خالی خانههای فروریخته را پر کند و پناه زمستانی بازماندگان شود. کمکم با رسیدن وامها و بیرون کشیدن پساندازها، کار ساخت و ساز در شهر جان گرفت و روند بازگشت آرام مردم به زیر سقفها آغاز شد ...
چهارم تیر ۹۷: منطقه تازهآباد «ثلاث باباجانی» باز هم لرزید؛ اینبار با تکانهایی به بزرگی ۵,۹ ریشتر، مردمی کـه تازه داشتند بـه حضور دوباره سقف خانه روی سرشان خو میگرفتند باز هم سرگردان کوچه و خیابان شدند. تـرس و اضطراب و شایعه دوباره چادرها و کانکسها را بر پا کرد. از آبان ۹۶ تاکنون با هربار لرزش و ریختن ساختمانها و مصیبتهای زندگی موقت، میزان مهاجرت، جدایی خانوادهها و مشکلات روحی در میان مردم شدت گرفته است. تخریب کامل اکثرخانهها توسط کارشناسان بنیاد مسکن تأیید شده است، سرپناههای موقت، دارد تبدیل به واقعیت ثابت زندگی در این بخش از کرمانشاه میشود و همزمان امید به حمایت مسئولان را سستتر و کمرنگتر میکند.
بخشی از آنهایی که به هوای بازسازی خانهها، کانکسهایشان را به دیگران اهدا کرده و یا برای تأمین برخی از مخارج زندگی فروخته بودند باز دوران چادرنشینی را از سر گرفتهاند. زمین همچنان ثلاث را میلرزاند، همچنان زخمهای پیدا و ناپیدایش را به تن خانوادهها وارد میکند. در این میان هنوز هم خانوادههایی هستند که تلاش میکنند کنار هم بایستند و بمانند و با این لرزشهای گاه و بیگاه فرو نریزند.
در این مجموعه تلاش شده است تا اعضای چند خانواده که منزلشان در زلزلههای اخیر آسیب دیده، دور هم جمع شوند و پس از مدتها زیر سقفی بنشینند که روزی خانه نام داشته است