فرق سرمایه گذاری و تامین مالی

سرمایه گذاری و تامین مالی دو مفهوم کاملا متفاوت و مستقل از یک دیگر محسوب می شود. تامین مالی به مجموعه ای از روش هایی گفته می شود که یک نهاد تجاری یا اقتصادی بر اساس آن می تواند منابع مالی مورد نیاز خود جهت راه اندازی یا توسعه کسب و کار به دست بیاورد. سرمایه گذاری نیز یک مفهوم یا ابزار اقتصادی محسوب می شود که بنا بر روش های مختلف امکان توسعه سرمایه و افزایش آن را فراهم می آورد.

نکته ای که باید به آن توجه داشته باشید این است که سرمایه گذاری و تامین مالی با وجود این که دو مفهوم مستقل از یک دیگر شناخته می شوند، اما از دید اقتصاد کلان رابطه بسیار نزدیکی با یک دیگر می توانند داشته باشند. در واقع یکی از مسیرهای تامین مالی، سرمایه گذاری است.

ما در این مقاله سعی می کنیم سرمایه گذاری و تامین مالی را از جهات مختلف مورد بررسی قرار دهیم. این بررسی ها می تواند شباهت ها و تفاوت های میان این دو مفهوم را به ما نشان دهد. از طرف دیگر به دنبال این هستیم که بدانیم از دید اقتصاد کلان رابطه میان سرمایه گذاری و تامین سرمایه چیست؟ در واقع پرسش اصلی این است که در تامین مالی از طریق سرمایه گذاری چه سودآوری هایی ممکن است وجود داشته باشد؟

سرمایه گذاری، روشی سنتی برای افزایش ارزش سرمایه

احتمالا اصلاح "پول، پول می آورد" را شنیده باشید. سرمایه گذاری جلوه واقعی این اصلاح است. شما با سرمایه گذاری این فرصت را پیدا می کنید که اجازه دهید سرمایه شما به جای شما کار کند. بگذارید کمی ساده تر بیان کنیم. یک سرمایه گذار با تزریق سرمایه خود در بازار خصوصی یا بازار سرمایه ای مشخص مانند بورس یا دلار و طلا و ... منتظر سودآوری بازار می ماند. با سودآور شدن بازار ( رشد بازار هدف ) سرمایه این فرد نیز رشد می کند.

در واقع سرمایه گذار با به جریان انداختن سرمایه خود در یک بازار ( به شکل های مختلف ) منتظر گردش این سرمایه می ماند. سود حاصل از این چرخش سرمایه همان چیزی است که سرمایه گذار به دنبال آن است. شکل های مختلفی برای سرمایه گذاری وجود دارد. به طور مثال سرمایه گذاری در بازار بورس، سرمایه گذاری با خرید ملک یا کالا، سرمایه گذاری در صندوق های درآمد ثابت و ... .

سرمایه گذار بر اساس هدف سرمایه گذاری، سودآوری سرمایه گذاری، دوره سرمایه گذاری و همچنین ریسک آن به شکل های مختلفی در پروژه سرمایه گذاری می‌کند. مسلما بهترین انتخاب یک سرمایه گذار می تواند انتخاب بازاری با سودآوری بالا و ریسک کم در دوره سرمایه گذاری پایین باشد. به طور مثال بازاری که بتواند طی دو ماه سی درصد سودآوری تضمین شده داشته باشد می تواند به عنوان بهترین بازار هدف شناخته شود.

البته که در بازارهای سرمایه ای و مالی نمی توان چنین چیزی را انتظار داشت. بازارها همواره بر اساس ذات خود دارای ریسک هستند. از طرف دیگر در اقتصاد هایی مانند اقتصاد ایران که بر اساس تورم ایجاد شده است. مسئله دوره سرمایه گذاری نیز خود به عنوان یک ریسک شناخته می شود. در واقع با طولانی شدن دوره سرمایه گذاری – با توجه به افزایش تورم و کاهش ارزش سرمایه – عملا سرمایه گذار دچار زیان می شود. به این حالت ضرر زمانی گفته می شود.

تامین مالی چیست؟

هر فردی برای گذران زندگی باید بتواند نیازهای خود را تامین کند. نیازهایی مانند مسکن، خوراک و پوشاک از جمله مهمترین این نیازهاست. اما مسئله ای که وجود دارد این است که برای تامین این نیازها، باید منابع مالی مناسبی وجود داشته باشد. هر کدام از ما شغلی انتخاب کرده و به واسطه آن کسب درآمد می کنیم. این فرایند ساده ترین شکل تامین مالی برای پاسخگویی به نیازهایی است که داریم.

شرکت های حقوقی و تجاری و یا هر کسب و کار دیگری در حوزه اقتصاد برای راه اندازی یا توسعه بخشی از کسب و کار خود نیاز به سرمایه مشخصی دارد. گاهی این نیاز به اندازه ای نیست که بتوان آن را بر اساس منابع مالی داخلی تامین کرد. از این رو این نهاد اقتصادی ناچار است دست به جذب سرمایه بزند.

به طور مثال شرکتی قصد دارد یک خط تولید جدید به کسب و کار خود اضافه کند. اما برای این کار لازم است دو میلیارد تومان سرمایه اولیه در اختیار داشته باشد. این سرمایه بیش از توان مالی شرکت است. اما راه اندازی این خط تولید می تواند سودآوری خوبی برای شرکت داشته باشد و ظرف مدت زمان کوتاهی سرمایه اولیه را بازگرداند.

بنابراین شرکت برای راه اندازی این خط تولید اقدام به جذب سرمایه مورد نیاز خود از منابع خارج از سازمان می کند. این منابع می تواند از طریق یک سرمایه گذار شخصی، یا جمعی از سرمایه گذاران تامین شود. همچنین شرکت می تواند با فروش برخی از دارایی های خود مانند زمین یا ملک این سرمایه را جذب کند. بنابراین تامین سرمایه می تواند از طرق مختلف صورت بگیرد. حال شرکت و نهاد اقتصادی و تجاری بر اساس نیاز خود و توان مالی که دارد می تواند یکی از این روش ها را انتخاب کرده و اقدام به جذب سرمایه کند.

به طور مثال شرکت های متوسط یا کوچک کمتر می توانند نسبت به راضی کردن یک سرمایه گذار اختصاصی اقدام کنند. کمتر سرمایه گذار کلانی ریسک سرمایه گذاری در شرکت های کوچک و نوپا را قبول می کند. این سرمایه گذاری مسلما ریسک بالایی دارد.

رابطه میان سرمایه گذاری و تامین مالی

سرمایه گذاری به معنی تزریق سرمایه در یک بازار یا نهاد اقتصادی و تجاری است و تامین مالی به معنی جذب سرمایه برای راه اندازی یک توسعه است. از نظر مفهوم و بنیاد مشخص است که این دو عنوان به طور کلی از یک دیگر جدا و مستقل هستند.

بر اساس همین تعریف یک رابطه جالب میان سرمایه گذار و تامین مالی کشف می شود. در واقع سرمایه گذار اقدام به تزریق سرمایه در بازار مالی می کند و شرکت ها و نهاد های تجاری و اقتصادی برای تامین مالی اقدام به سرمایه پذیری می کنند. در واقع شرکت های تجاری و نهادهای اقتصادی برای تامین سرمایه خود می توانند از این سرمایه گذاری های شکل گرفته در بازار استفاده کنند.

در کلام ساده تر شرکت ها می توانند با جذب این سرمایه ها به سمت خود عملا منابع مالی مورد نیاز خود را تامین کنند. اما یک شرکت چگونه می تواند سرمایه گذاری های صورت گرفته را به سمت خود جذب کند و آن را در بازار خصوصی خود به جریان بیاندازد؟

همانطور که گفتیم سرمایه گذاران همواره به دنبال سرمایه گذاری با سود بالا، ریسک کم و دوره پایین هستند. مسلما هر سرمایه گذاری می داند که پیدا کردن چنین بازاری امکان پذیر نیست. اما شرکت ها و نهاد های تجاری با نزدیک کردن خود به شرایط آرمانی عنوان شده می توانند خودشان را به عنوان یک موقعیت سرمایه گذاری جذاب معرفی کنند. اینجاست که مفهوم سرمایه گذاری جمعی یا کرادفاندینگ مطرح می شود.

در واقع کرادفاندینگ یکی از مسیرهایی است که میان سرمایه گذاری و تامین مالی ایجاد می شود. اما تفاوت عمده این مسیر نسبت به مسیرهای دیگر این است که در این حالت سرمایه گذاران سود بیشتر با ریسک کمتری به دست می آورند و از طرف دیگر شرکت ها و نهاد های تجاری کوچک تر با گردش مالی پایین تر نیز می توانند از این تزریق مالی استفاده کنند و کسب و کار خود را توسعه دهند.

کرادفاندینگ، ریسک کم و سود بالا

کرادفاندینگ یک نوع سرمایه گذاری جمعی محسوب می شود که به شکل های مختلف صورت می گیرد. به طور مثال سرمایه گذاری در بازار سهام از جمله مهمترین انواع کرادفاندینگ است.

مسئله ای که وجود دارد این است که در سرمایه گذاری، سرمایه گذار در سود و زیان سرمایه پذیر شریک خواهد بود. از طرف دیگر شرکت سرمایه پذیر نیز برای جذب سرمایه گذار ناچار به فروش درصدی از مالکیت خود خواهد بود. این روش به خصوص در کشوری که اقتصادی مبتنی بر تورم داشته باشد چندان جذاب به نظر نمی رسد.

اما در کرادفاندینگ مبتنی بر وام، سرمایه گذاران نقش وام دهنده های خرد و کلانی را بر عهده دارند که در کنار یکدیگر مجموعه نیاز مالی یک شرکت یا نهاد تجاری را تامین می کنند. وام بدین معنی است که اصل سرمایه فرد تضمین شده خواهد بود و سرمایه گذار در سود یا زیان شرکت سهیم نیست.

از طرف دیگر شرکت نیز در طرح توسعه خود عنوان می کند که طی یک دوره مشخص ( دو تا دوازده ماهه ) بر اساس توسعه صورت گرفته چه سودی را به دست می آورد. این سود در پایان دوره به سرمایه گذار ( وام دهنده ) تعلق می گیرد. این همان کاری است که در ایران توسط پلتفرم دونگی صورت می گیرد.

در این پلتفرم طرح های معتبر و بررسی شده از نظر مالی و اقتصادی به صورت آزاد ارائه می شوند. سرمایه گذار بر اساس سود عنوان شده در دوره مشخص تصمیم به انتخاب و سرمایه گذاری می گیرد. نکته جالب توجه این است که سود این سرمایه گذاری طی یک دوره یک ساله می تواند تا 45 درصد نیز در نظر گرفته شود.

با توجه به این که این سرمایه گذاری در بازارهای محدود و خصوصی صورت می گیرد، سرمایه کمترین تاثیرپذیری از شرایط اقتصادی و تورمی را خواهد داشت و از طرف دیگر شرکت های کوچک و متوسط مجال جذب سرمایه را به دست می آورند. این مسئله در یک پلتفرم ایرانی و معتبر مانند دونگی تبدیل به یک بازی برد- برد شده است.

نیاز به سرمایه گذار دارم. معطل چی هستی؟ برای جذب سرمایه پروژه خود در دونگی همین حالا اقدام کنید.

پرسش های متداول

سرمایه گذاری در پلتفرم دونگی چند درصد کارمزد دارد؟

پلتفرم دونگی از سرمایه گذاران هیچ کار مزدی دریافت نمی کند. همچنین در نظر داشته باشید که سرمایه گذاران بر اساس قانون کشور، از پرداخت مالیات نیز معاف هستند. بنابراین عملا سود حاصل از این سرمایه گذاری به عنوان سود خالص در نظر گرفته می شود.

اصلی ترین تفاوت سرمایه گذاری و تامین مالی چیست؟

به طور کلی سرمایه گذاری به معنی تزریق سرمایه و ایجاد یک گردش مالی جدید در بازار هدف است. این سرمایه گذاری با هدف افزایش ارزش سرمایه صورت می گیرد. اما تامین مالی به معنی جذب سرمایه برای توسعه یا راه اندازی یک کسب و کار است.